Krasiczyn jest to obecnie wieś (dawniej miasteczko) położona 10 km na zachód od Przemyśla, w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Krasiczyn. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie przemyskim.

Miejscowość jest siedzibą gminy Krasiczyn.

Najstarsze ślady osadnictwa w Krasiczynie pochodzą sprzed 6 tysięcy lat. Odkryto je na dziedzińcu zamku 75-140 cm poniżej dzisiejszego poziomu. Odkopano tam relikty 4 chat i cały szereg fragmentów naczyń, przęśliki do wrzecion, osełki, grzebień kościany z czasów rzymskich. Wśród odkryć znalazło się również 10 obiektów z okresu wczesnego średniowiecza.

W XV w. wioska nosiła nazwę Śliwnicy. W 1525 r. właścicielem wsi został Jakub z Siecina, który istniejący dwór obronny zaczął przekształcać w zamek. W tym czasie zabudowania składały się z budynku bramnego, dworu i zabudowań gospodarczych. Całość otaczały wał i fosa. Nazwisko Krasicki zostało przyjęte przez potomków Jakuba. Stryj biskupa przemyskiego Stanisława Jakub Siecieński, zwany Trąbą osiedlił się w województwie ruskim, a następnie ożenił z Barbarą Orzechowską herbu Oksza, właścicielką Śliwnicy. Jego synowie zaczęli się pisać następnie Krasickimi z Siecina, od nazwy od pobliskiej wsi Krasice.

W dalszym etapie, zamek i pobliską wieś nazwano od nazwiska właściciela – Krasiczyn (ok. 1602), natomiast miano Śliwnicy zaczęła nosić oddzielna część wsi, obecnie sąsiednia wioska. Syn Jakuba, Stanisław Krasicki, kasztelan przemyski pod koniec XVI w. przystąpił do rozbudowy warownej siedziby. Powstał obronny zespół pałacowy na planie prostokąta otoczonego murem obronnym z czterema narożnymi basztami. Wzdłuż muru, po wschodniej stronie pobudowano nowe skrzydło mieszkalne. Od północy i zachodu pałac otaczały rozlewiska podnosząc możliwości obrony mieszkańców zamku. Stanisław był także założycielem pobliskiego miasteczka, które powstawało w latach 1615–1620.

Według badań Jerzego Motylewicza, miasteczko w XVI w. miało rzemieślników 15 specjalności, zrzeszonych w miejscowym bractwie cechowym, którzy w późniejszym czasie dołączyli do cechu w Dubiecku, skupiającego wszystkich rzemieślników z latyfundium Krasickich. Wokół rynku w 1628 roku stało 25 domów od jedno do czteroizbowych, 6 było murowanych, a 5 z murowaną ścianą frontową. Od strony zachodniej miasteczko było częściowo obwarowane. W razie najazdu ludność chroniła się w murach zamkowych, co zdarzało się wielokrotnie. Kolejnym właścicielem był Marcin Krasicki, który rozbudował i przekształcił surowy zamek w rezydencję obronną. Właśnie wtedy, w narożu północno-zachodnim budowli, powstała Baszta Papieska. Swą nazwę zawdzięcza temu, iż znajdowały się tam pokoje gościnne przeznaczone dla wysokich dostojników kościelnych. Prawdopodobnie gościł tam nuncjusz papieski Cosmos de Torres, który to w kaplicy znajdującej się w Baszcie Boskiej wręczyć miał miecz poświęcony przez papieża starającego się skłonić Polaków do wzięcia udziału w wojnie z Turkami. Sufity w tych komnatach zdobiły dekoracje malarskie i snycerskie. Były tam obrazy związane z elekcją papieża i jego wjazdem do Watykanu oraz portrety papieży. Na zewnątrz ozdobiona była dekoracjami sgraffitowymi. Baszta papieska ozdobiona jest attyką.